Auteur: Pauline Kuipers

Hoe kun je agressief gedrag ombuigen? Dat was de meest voorkomende vraag van onze deelnemers. Want dat er regelmatig sprake is van agressie op de werkvloer weten we allemaal. Agressie komt voor in alle geledingen – ook in die van de medische zorg.

Openhartigheid en kritisch denken zijn belangrijke aspecten om agressie en conflictsituaties op de werkvloer te de-escaleren. Tijdens onze workshop vonden we de deelnemers al snel bereid om eigen opvattingen even te parkeren om nieuw verkregen informatie tijdens onze workshop toe te passen. Ermee te experimenteren. Dat dit een moeilijke opgave is lijkt me duidelijk omdat veel volwassenen een eigen mening hebben gevormd over hoe om te gaan met een agressief persoon of met dé oplossing komen en die vervolgens niet graag in twijfel trekt.

“Ik heb geen enkele behoefte om met iemand die tegen me staat te schreeuwen te gaan praten.”

Kritisch leren denken impliceert ook het vermogen om je in te leven in de situatie van deze agressieve persoon. Vaak begint het met frustratie. Luisteren en kijken naar deze mens is net zo belangrijk als de bereidheid eerlijke kritiek te accepteren en je eigen fouten en twijfel te erkennen. Immers als er geen vertrouwen is, dan zullen medewerkers weigeren zich te uiten over het voorval – uit angst om zelf gekwetst te worden. Wij hebben allemaal de neiging in conflictsituaties alleen ons eigen standpunt te zien – vooral wanneer de emoties hoog oplopen.

Daarom gaven we de groepen mee dat het zo belangrijk dat er openlijk in een veilige setting ruimte gegeven en gemaakt wordt voor kwesties als “hoe om te gaan we met elkaar en met (familie van) onze patiënten als de emoties hoog oplopen?” Wat zou het mooi zijn dat er tijdens deze sessies misschien vanzelf ruimte ontstaat om met elkaar situaties te bespreken en te oefenen én komt er antwoord op de vraag “hoe leer ik agressief gedrag om te buigen?”

Na afloop stelden wij (trainer en acteur) twee vragen aan onze deelnemers. Hoe heb je onze workshop ervaren en wat wil je niet meer vergeten? Hieronder enkele antwoorden:

1. Verhelderd en constructief
2. Veilige en open sfeer, ruimte voor eigen inbreng
3. Leuk om praktijk en theorie te koppelen
4. Een leerzame les, goede tips en tricks gekregen
5. Goed gekeken naar jullie lichaamstaal. Goed en ook boeiend om zo over agressie te praten
6. Heel jammer dat het zo kort was. (Inderdaad!)

We beleven allemaal momenten in ons leven waarop we struikelen. Gelukkig kunnen we ook opnieuw beginnen in een volgende moment. Daarvoor heb je geduld nodig. Deze eigenschap leert je om goede maatjes met jezelf te worden. Ongeduld brengt nooit een rustige en eenvoudige tevredenheid. Het leidt altijd weg van waar je bent. Op het moment dat je jezelf frustreert of je ergert aan anderen word je uitgenodigd om je weerstand te laten varen. Makkelijker geschreven dan gedaan natuurlijk.

Adelheid Roosen heeft gaandeweg haar leven ontdekt hoe heerlijk het is om zachtmoedig te zijn. “Je moet je zachtmoedigheid oprekken omdat het jezelf rijk maakt. Het is toch dijenkletsend geestig hoe mensen in de kramp schieten en zich knauwend en snauwend van de ander verwijderen?” Maar niets menselijks is haar ook vreemd want ook zij betrapt zichzelf erop als ze met haar “assertieve zelf” tekeergaat. Adelheid: “Jammer, stom en niet nodig.”

Ik heb van Carol geleerd dat het vooral gaat om zachtmoedigheid in combinatie met vastberadenheid. Ook daar is geduld voor nodig.

Op vrijdag 14 april 2023 werd het 8ste Kinderallergologie Symposium gehouden bij In Style te Maarssen door de NVK. (Nederlandse Vereniging van Kindergeneeskunde.) “Ben ik allergisch dan..? Uitdagingen uit het leven van een allergische puber. “ Professor dr. Manon Hillegers, kinderpsychiater, Erasmus (MC Sophia Kinderziekenhuis) hield een lezing over het Puberbrein.  Prof. dr. Graham Roberts kwam voor deze dag speciaal uit Southampton voor zijn visie op Pediatric allergy: transition into the adulthood en schrijver en spreker Kluun sloot deze dag af met zijn humoristische lezing naar aanleiding van zijn boek “Help, ik heb een puber!” Tijdens deze dag waren er 4 workshoprondes. De heer T. Klok, Kinderallergoloog van het Deventer Ziekenhuis, gaf de workshop : “Een dwarse tiener in de spreekkamer” waarbij ik als trainingsacteur  twee casuïstieken speelde,  samen met de 17-jarige Jochem. De betuttelende moeder (Jochem, je moet even je jas uit doen het is hier veel te warm!) en een zeer bezorgde moeder waarbij tijdens het rollenspel ook tranen vloeiden. De Nederlandse kinderartsen omringen de tieners met uiterste zorg en grote betrokkenheid! Deelnemers kwamen deze dag door onze workshop tot een verbazingwekkend inzicht: wat een empathie vraagt deze houding van de behandelend arts als het gaat om de juiste afstemming te vinden in de communicatie.  Ik kijk terug op waardevolle samenwerking met een arts en een tiener. Nee,  geen puber a.u.b.